1- وقتي که والدين‌تان غيرمنطقي هستند. با آنها بحث استدلالي نکنيد، لبخند زده و موافقت کنيد. اين کار باعث مي‌شود تا آنها احساس خجالت و گناه کنند. هنگامي که آنها سرگرم صحبت با شما هستند، به کار ديگري مشغول نشويد زيرا اين کار آنها را عصباني مي‌کند.

2- هنگامي که والدين منطقي هستند (يعني درباره ي انتظارات خود و با يک تصميم با شما صحبت مي‌کنند) به آنها گوش دهيد تا سخن خود را به پايان برسانند، سپس دلايل و انتقادات خودتان را مطرح کنيد. آنها انتظار ندارند که شما سخن‌شان را قطع کنيد لذا از اين کار عصباني مي‌شوند و ديگر به شما احترام نخواهند گذاشت.

3- اگر والدين‌تان درخواست شما را رد کردند يا اجازه ي انجام کاري را به شما ندادند يا آزادي شما را محدود کردند، نپرسيد «چرا؟» زيرا با «نه» ديگري مواجه مي‌شويد. به جاي آن بگوييد «چه کاري مي‌توانم انجام دهم تا به درخواستم پاسخ دهيد يا به آزادي من احترام بگذاريد؟» سوال «چه بايد بکنم؟» به شما نشان خواهد داد که براي جلب رضايت والدين خود چه کاري بايد انجام دهيد.

4- اگر والدين شما عصباني شدند بر اعصاب خود مسلط باشيد و آن را کنترل کنيد. بسياري از مواقع، عواملي چون رئيس، همسايه و مغازه‌دار باعث ناراحتي آنها شده‌اند . شما با آنها آرام باشيد و اگر فايده‌اي نداشت کاري به کارشان نداشته باشيد تا به حالت عادي بازگردند.

5- والدين گاهي بي‌انصاف هستند و اين کار آنها شما را عصباني مي‌کند. هنگامي که يکي از شما عصباني هستيد، هيچ‌گاه به بي‌انصافي آنها انتقاد و اشاره نکنيد و صبور باشيد.

6- وقتي که عقايد، خواسته‌ها و يا شکايات خود را مطرح مي‌سازيد، صدايتان را بلند نکنيد و آرام باشيد. اگر فرياد بزنيد، آنها فقط صدايتان را مي‌شنوند ولي اگر آرام باشيد سخنان شما را نيز مي‌فهمند.
7- هيچ‌گاه خود را در موقعيتي قرار ندهيد که برنده يا بازنده باشيد. شما يک بچه هستيد، لذا شکست خواهيد خورد و يا تبيه خواهيد شد. سعي کنيد مصالحه و تفاهم کنيد تا موقعيتي ايجاد شود که هر دوي شما در آن پيروز باشيد.

8- اگر نمي‌توانيد با والدين خود صبحت کنيد يا آنها از صحبت کردن شما عصباني مي‌شوند، سخنان خود را بنويسيد و به آنها بدهيد.

9- گاهي اوقات با پدر يا مادر خود به تنهايي بيرون برويد. به آنها بگوييد دوست داريد گاهي با آنها تنها باشيد. آنها ابتدا از شنيدن اين موضوع نگران مي‌شوند و گمان مي‌کنند که مي‌خواهيد خبر ناگواري به آنها بدهيد، حتي ممکن است از شنيدن سخنان شما احساساتي شده و شما را در آغوش بگيرند. تحمل داشته باشيد.

10- وقتي‌که والدين شما مشغول مطالعه و يا تماشاي تلويزيون هستند، گاهي آنها را همراهي کنيد. درباره موضوعاتي چون مدرسه، دوستان و ديگر مسائل مورد علاقه‌شان صحبت کنيد. آنها ممکن است در آغاز تصور کنند که تغيير رفتار شما دليل خاصي دارد ولي اين احساس را به تدريج از دست داده و شخصيت جديد شما را خواهند پذيرفت.

11- بديهي است شما حاضر نيستيد به افرادي که با شما مشاجره مي‌کنند يا همکاري ندارند کمک کنيد. اگر شما نيز با والدين خود چنين برخوردي داشته باشيد آنها به شما کمک نکرده و با درخواست‌هاي‌تان موافقت نخواهند کرد. سعي کنيد با آنها درگير نشويد و روحيه همکاري داشته باشيد؛ مطمئن باشيد نتيجه اين رفتار به سود شما خواهد بود.

12- هر روز از والدين خود بپرسيد : «چه کمکي مي‌توانم به شما بکنم؟» بيشتر اوقات آنها از شما تشکر کرده و کاري به شما واگذار نخواهند کرد يا گاهي انجام کارهايي را از شما خواهند خواست که ممکن است فقط چند دقيقه وقت شما را به خود اختصاص دهد. والدين از اين رفتار شما خشنود شده و آنها نيز با شما همکاري خواهند کرد. شما مي‌توانيد با انجام برخي کارها به‌طور داوطلبانه و بدون اين‌که آنها ازشما بخواهند ،موجب شگفتي آنها شويد . آنها به همه خواهند گفت که شما بهترين فرزندي هستيد که يک پدر و مادر مي‌توانند داشته باشند.

13- اگر پدر و مادر شما با هم به مشاجره پرداختند، آنها را تنها بگذاريد زيرا اگر شاهد بگومگوي آنها باشيد، با شما نيز برخورد خواهند کرد.

14- گاهي اوقات، انجام دادن کارهايي ساده و ناچيز مثل خاموش کردن لامپ‌ها، تميز کردن اتاق خواب و يا آويزان کردن حوله پس از حمام گرفتن، موجب مي‌شود شما بتوانيد امتيازات مهمي از آنها بگيريد مثل رفتن به منزل دوستان، استفاده از اتومبيل آنها يا استفاده بيشتر از تلفن.

15- با والدين خود صبور باشيد. به ياد داشته باشيد که دوران نوجواني شما مرحله‌اي سخت براي آنهاست، بنابراين به آنها کمک کنيد تا با آرامش و روحيه همکاري با اين مرحله از زندگي شما برخورد کنند. آنها يک روز از شما تشکر خواهند کرد.